Poyraz Karayel ekranların fenomeni oldu. Racon ise yeni heyecanı olmasına rağmen düşük izlenme oranları sebebiyle çalan tehlike çanlarıyla haber oluyor bugünlerde. İki dizinin benzerliği aşikar, ikisinde de bir “baba” (mafya desek bildiğiniz mafyadan değil, karanlık adamlar diyelim), babaların onları istemeyen kızları, o babaların kendilerinin kötü yanlarını temsil eden laf dinlemez oğulları var. Bir de babaların oğullarının yerini dolduran sağ kolları var ki, bingo onlar da bu aileden uzak duran kızlarının aşık olduğu kişiler. Haydi incelemeye başlayalım.
NEDEN AİLENİN KIZLARI UZAKLAŞIYOR?
Her iki diziyi de analiz ettiğimizde Poyraz Karayel’de Ayşegül, Racon’da Yağmur’un aileden uzak olması dikkat çekici. İkisinin de ağabeyleri Sadrettin ve Adnan ise babalarının adeta söz dinlemez birer kopyası. Şöyle bakalım, her iki dizide de anneler göremiyoruz. Çocukluğundan bu yana mafya gölgesinde, baba izinde büyüyen çocuklardan erkek olanların haritası baştan belli. Rol modelleri antisosyal özellikler taşıdığı düşünülebilen, düzen içinde kendi düzenini kurmak isteyen, kendi adaletiyle racon kesen babaları…
Yani Sadrettin ve Adnan’ın kötü çocuk olmalarının nedeni babaları olabilir. Onlar babalarının kötü yanlarını yansıtan birer kopyası olarak yorumlanabilir, çocukluktan beri cinayet içinde büyüyen çocuklar bunun “raconunu” algılamadan önce şiddeti içselleştirmiş… İçlerindeki şiddeti “racon” gibi kurallarla kılıfına uyduran, bir nev-i savunma mekanizması kullanan mafya babalarımızın çocukları, kontrolsüz şiddet ile onların düzenine tehdit oluşturuyor. Kenan da Bahri de çocuklarını, yani aslında kendilerinin türevlerini dizginlemekle uğraşıyorlar.
Okumaya devam et İKİ DİZİ TEK HİKAYE: POYRAZ KARAYEL VE RACON’UN ZOR DENKLEMİ